(English text below) Immolc, de tijd van eerste sneeuwklokjes en zaden die nog rusten in de grond. Hier staan we, samen, … Beyond Borders Brotherhood op het militair kerkhof in Lommel. Onze blik rust zacht op de uitgestrekte vlakte vol betonnen kruisjes. Levensverhalen vergaan in de tand des tijds. De koude bevriest elk verhaal even, als een seconde, tot stilstand. We bekijken de verhalen van dichterbij, in het licht van liefde. Levensverhaal, wat een mooi woord. Allemaal boeken, pagina’s, alinea’s van ervaringen opgeslagen als draden in het levensweb. Onlosmakelijk met elkaar verbonden. De ene draad ver weg van de andere, sommigen vervlochten tot kluwen,… als er ééntje beweegt, beweegt heel het web. Wyrd, levensweb…
Zo staan wij hier samen. Rillend van de vrieskou, de adem zichtbaar als mist. In stilte met volle aandacht luisterend naar de gids die de verhalen bij de graven vertelt. Wij, stille getuige,… zonder oordeel… meevoelend en meebewegend met het web. Menselijke verhalen, eenvoud in verdriet, elk is wel een broer, dochter, vader, neef, vriend… Ieder is eenvoudigweg op zoek naar een leven van geluk. Er is zoveel dat ons verbindt, zoveel gemeenschappelijke onderliggende herkenning. De kijk en brillen zijn anders, daaronder lijkt stiekem een zelfde bron en grond te schuilen. Allemaal kinderen des levens, op zoek naar gezien worden, gehoord worden, te leven in vreugde,… en toch lijkt het zo moeilijk voor ons om de hand uit te reiken naar elkaar. Moeten we eerst onze eigen pijnen voorbij om die van de ander te kunnen zien en ontvangen? Durven we onszelf in de spiegel ten volle aankijken? Wat als we in elkaars ogen zouden kijken en erkennen dat we allen mens zijn? Ieder kent vreugde, verdriet, pijn, vernedering, verliefdheid, geborgenheid, afscheid, verscheurdheid,…. het linkt ons allen aan elkaar… en toch… verdrinken we dan soms zo erg in onszelf dat we de hand aan de ander niet kunnen geven? Laat ons beginnen in de spiegel… om de persoon die daar tegenover ons staat te omarmen, in de ogen te kijken en te voelen wat er allemaal in die zachte blik schuilgaat… En zo een nieuw begin van stroming in onszelf doen ontwaken…
We are brothers, we are sisters
Beyond borders, We are One
Immolc, the time of first snowdrops and seeds still resting in the ground. Here we are, together, … Beyond Borders Brotherhood at the military cemetery in Lommel. Our gaze rests gently on the field full of concrete crosses. Life stories perish in the ravages of time. The cold freezes every story for a moment, like a second, to a halt. We take a closer look at the stories, in the light of love. Life stories … All books, pages, paragraphs of experiences stored as threads in the web of life. Inextricably connected. One thread far from the other, some twisted into a tangle,… when one moves, the whole web moves. Wyrd, web of life
Shivering from the freezing cold, our breath visible as fog. Listening in silence with full attention to the guide who tells the stories at the graves. We are silent witnesses,… without judgment… empathizing and moving with the web. Human stories, simplicity in sorrow, each person remains a brother, daughter, father, cousin, friend… Each is simply looking for a life of happiness. There is so much that connects us, so much common underlying recognition. The view and glasses are different, secretly there seems to be the same source and ground hiding underneath. All children of life, looking to be seen, to be heard, to live in joy,… and yet it seems so difficult for us to reach out to each other. Do we first have to get past our own pains in order to see and receive those of the other? Do we dare to look at ourselves fully in the mirror? What if we looked into each other’s eyes and recognized that we are all human? Everyone knows joy, sorrow, pain, humiliation, love, security, farewell, torn apart,…. it links us all to each other… and yet… sometimes we drown so much in ourselves that we can’t shake the hand of others? Let’s start in the mirror… to embrace the person in front of us, look them in the eyes and feel what’s hiding in that soft look.. can we find that vulnerable flow of new beginnings within ourselves?
We are brothers, we are sisters
Beyond borders, We are One