(English below pictures) Een vierde tocht in kader van Beyond Borders, weliswaar niet ver van Lommel. Een toevallige foto van een fietskammeraad bracht me bij de zilveren helmen tocht. Een episode uit ‘den grooten oorlog’. De zon verwarmde hart en ziel. Kleurrijke helmen geplant in een weiland. Ze vertegenwoordigen de stilte na de slag als alleen een lege helm overblijft als getuige. Ze vertegenwoordigen evenzeer de Limburgse gemeentes en verbroederingen met Duitsland. ‘Nie wieder Krieg’ elke helm een kunstwerk, een tafereel dat oorlog met zich meebrengt,… leed en hoop. Er hing een sfeer van vruchtbaarheid en lente, bevreemdend en zeer hartverwarmende hoopvolheid. De prille bloesems klaar om te ontpoppen in de velden met her en der herinneringen aan een verloren kleine veldslag in een ‘grooten oorlog’ In stilte pruttelen de beelden van de oude foto’s in gedachten. De heuvels waar de strijd woedde zijn nu vredig groen. Nu zijn het toeristen die hun stalen ros berijden tussen de vele geurige bloesems. Het landschap vertelt in stilte en ademt rust en herinnering. Ik buig af en toe het hoofd nederig, zogezegd naar een madeliefje, hedoch in gedachten verzonken… ‘no more war, nooit meer oorlog, nie wieder krieg, plus jamais de guerre’…
A fourth trip in the context of Beyond Borders, albeit not far from Lommel. A photo of a cycling buddy brought me to the silver helmets tour. An episode from ‘The Great War’. The sun warmed heart and soul. Colorful helmets planted in a meadow. They represent the silence after the battle when only an empty helmet remains as a witness. They also represent Limburg municipalities and fraternizations with Germany. ‘Nie wieder Krieg’ every helmet a work of art, a scene that entails war, … suffering and hope. There was an atmosphere of fertility and spring, alienating and hopefulness. The early blossoms ready to pop in the fields with memories of a little battle in a ‘great war’ scattered here and there. In silence the images of the old photos simmer in my mind. The hills where the battle raged are now peacefully green. Now it is tourists who ride their bikes between the many fragrant blossoms. The landscape speaks in silence and breathes peace and memories. Every now and then I bow my head humbly, so to speak to greet a daisy, still lost in thought… ‘no more war, no more war, nie wieder krieg, plus jamais de guerre’.