(English below) Een vision quest in de Pfalz. Het bekende ‘bosje’ , mijn warme tipi en Rudy mijn vierwielige steun en toeverlaat als slaapcocon. De hoeder van de tipi, Yllogløtt was eveneens mee. Een verhaal dat ik volgende keer wel eens uit de doeken doe 😉 . Een lange rit naar deze prachtige streek in Duitsland. De stilte, de glooiende heuvels, de kreet van buizerd en uil. Het geburl ’s nachts van de reebok die paraat staat. Het doet deugd en brengt weemoed tegelijk.
Met een kleine knapzak trek ik op pad. Een intentie is er niet, de stilte zal vertellen wat er nodig is. Een intense tocht vol boomportalen. Achter de heuvel duiken midden op het pad immense populieren op. Een statig duo midden te velde. Ik vervoeg het duo en reik uit naar de hemel. zo boven zo beneden. er stroomt een intense rust en tegelijk borrelende weemoed door mij lijf en wezen. Een kaart noch gps van deze streek. Heerlijk! Gewoon intuïtief kiezen welk wandel of tractor pad het meeste trekt en lonkt! Met de rubber laarzen door de zuigende modder. Het frisgroene bevroren gras krakend onder de voeten. De zon mijn gelaat verwarmend en hart troostend. De heuvel beklimmen om plots aan mijn rechterzijde een duo oude appelaren te ontwaren. De zon lokt me door het prachtige portaal de heuvel op. Overal oude appelbomen met maretak…. heerlijk. Het verzicht op de heuveltoppen. De koesterende streling van het dal.
Buiten rond het vuur, binnen aan de kachel. Beseffend wat nu écht belangrijk is. De stilte doet de onderliggende lagen pruttelen en naar boven drijven de verhalen en snaren die geraakt zijn. Snaren die door het levensverhaal geknakt zijn, kwetsbaar zijn en zullen blijven. Wat is feit en wat is verhaal. En hoe klinkt een akkoord met een geknakte snaar. Het is mijn verhaal, mijn levenspagina in het boek der verhalen van iedereen. Ik besef hoe gezegend ik ben met een fijne thuisplek, een levensmaatje zoals Hanne. Ik besef wat voor warme vrienden ik heb die dicht bij me staan. Die tastbaar zijn en niet virtueel. Waar ik veiligheid en loyaliteit bij voel. Waar ik veilig kan botsen en loyaal vriendschap aan heb. Waar ik me kan aan irriteren, maar absoluut dankbaar ben en in die hechtheid hun aanvullende kracht van diversiteit kan zien en voelen. Ik ben dankbaar voor hun aanwezig zijn en blijven, hun trouwe camaraderie in op en afs. Onverwacht is ook mijn werkplek de veilige thuishaven waar ik hetzelfde belangrijke ontwaar. Zowel naar collega’s als naar mijn gasten. Jezelf mogen zijn, veiligheid, elkaar ten gronde graag zien en dus durven botsen en vloeken. Maar de basis die blijft… je bent welkom, je hebt een plek, ik zie je graag ook al vloek ik geregeld op je 🙂 . Ik zeg hen dat ook, ze weten het ook, ze voelen het ook. En er is de vice versa van die genegenheid die ik voel en die voor mij essentie is op weg naar een warm samenzijn.
Bij deze nodig ik je uit. Wil je in deze warme veiligheid en intensiteit eens rustig verdiepen in jezelf? Wil je even weg van alles en daardoor net dichterbij? Roept een moment van eenvoudig basis bestaan om daardoor verdieping en kern te vinden? Een meerdaagse in de Pfalz bied ik je gaarne aan. Voel je de roep? Wil je graag wat meer weten? Geef gerust een seintje op het bekende adres 😉 [email protected] en wees welkom! Het ga je goed, en tot hoors!
A vision quest in the Palatinate. The well-known ‘forest’, my warm teepee and Rudy my four-wheeled support as a sleeping cocoon. The keeper of the tipi, Yllogløtt, was also with me.. A story that I will tell you next time 😉 . A long drive to this beautiful region in Germany. The silence, the hills, the cry of buzzard and owl. The roar at night of the roe deer standing tall. It is gratifying and brings melancholy at the same time.
I set off with a small backpack. There is no intention, the silence will bring what is needed. An intense journey full of tree portals. Behind the hill, immense poplars appear in the middle of the path. A stately duo in the middle of the field. I join the duo and reach for the sky. as above so below. an intense peace and at the same time bubbling melancholy flows through my body and being. There is no map or GPS of this region. Wonderfull! I simply choose intuitively which walking or tractor path attracts and pulls me the most! With rubber boots through the sucking mud. The fresh green frozen grass creaks underfoot. The sun warming my face and comforting my heart. Climbing the hill to suddenly see a duo of old apple trees on my right. The sun lures me through the beautiful portal up the hill. Old apple trees with mistletoe everywhere…. magical! The view of the hilltops. The nurturing caress of the valley.
Outside around the fire, inside at the stove in the teepee. Realizing what is really important. The silence causes the underlying layers to simmer and the stories and strings that have been touched float to the top. Strings that have been broken by the life story, are and will remain vulnerable. What is fact and what is story. And what does a chord sound like with a broken string? It is my story, my life page in the great book of stories. I realize how blessed I am with a nice home place, a partner like Hanne. I realize what warm friends I have who are close to me. That are tangible and not virtual. Where I feel security and loyalty. Where I can safely collide and have loyal friendships. Which can irritate me, but I am absolutely grateful that in that closeness I can see and feel their additional power of diversity. I am grateful for their presence, their loyal camaraderie in ups and downs. Unexpectedly, my workplace is also the safe haven where I experience the same important things. Both to colleagues and to my guests. Being allowed to be yourself, safety, really feeling for each other and therefore daring to clash and curse. But the basics that remain… you are welcome, you have a place, I care for you even though I swear at you regularly 🙂 . I tell them that too, they know it too, they feel it too. And there is the vice versa of that affection that I feel and that for me is the essence of a warm togetherness.
I hereby invite you. Would you like to quietly delve into yourself in this warm safety and intensity? Do you want to get away from it all and therefore be a little closer? Does a distance away from your home grounds trigger and attract you? Does a moment of simple basic existence call for you to find depth and core? I would like to offer you a multi-day trip in the Palatinate. Do you feel the call? Would you like to know more? Feel free to drop me a line at the known address 😉 [email protected] and be welcome! best whishes, and see you soon!